A importancia dos libros

-

Cando estou a coñecer a alguén e quero manter unha relación, sobre todo se é de parella, teño unha clave para saber se paga minimamente a pena… os seus libros. Insisto, os SEUS.  Non os libros dos seus pais. Nin os libros dos seus compañeiros de piso.

Fíxate qué libros TEN. Fíxate qué libro está a ler. Fíxate con qué frecuencia le, e non me refiro aos twits de Cristiano Ronaldo, ou ás novas do xornal – en online, claro- senon aos libros que contan historias en forma de novela ou de poesía, ou  aos libros que transmiten coñecimento.



Ten libros? Le? Con qué frecuencia le?  Incluso aquela persoa que somella que le moito, aquela á que se lle supón que le porque criouse nunha casa chea de libros, ou porque ten unha carreira universitaria, ou porque fala constantemente de libros que leu (cando os leu?), porque… pois pode acontecer que durante un período longo de tempo na súa vida, non lea. 

E se ese período de abstinencia da lectura coincide mentres ti, lector, e eu, que escribo, estamos na súa vida, nese caso… mellor, apartar. Xa voltaremos cando volva ao maravilloso mundo da lectura, da imaxinación, da capacidade de abstracción….

Eu, agora, cando entro nunha casa dun novo amigo, dirixo a mirada para atopar libros, pregunto se podo abrir… e interésome pola súa lectura.

Se non le, se non ten libros…. Saio pitando!! Qué ben me tería ido se o soubera antes.

E se le, desfruto da conversa. Poida que sexamos compatibles. Poida que non sexamos compatibles como parella. Poida que sexamos  bos amigos. Poida.

Brindemos polos libros e as novas amizades!
Versión en español

Comentarios

  1. Unknownmaio 04, 2018 12:56 p.m.


    Dime con que libros andas e direiche quen es. Persoalmente gústanme os libros que non tratan de encher cantaros baleiros, senon de prender chamas. O libro de cabeceira é o que sen dubida, máis achega unha persoa á outra, será que acostuma a estar no dormitorio.

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Publicacións populares deste blog

10. ¿Manter a amizade tras unha ruptura?

-
Imaxe
Este post non o tiña previsto, pero surxiu ao ver as reaccións do post anterior sobre a “ Comunicación cero ”. Este post non é como os demáis. Este post é unha reflexión en alto, mais ben, unha reflexión escrita . Foron varias as persoas que me contactaron para falar sobre o feito de manter a amizade tras unha ruptura . E vin 2 bandos ben diferenciados, - Por unha banda, aqueles, e deixame dicir que a minoria, que defendían que era bo e posible  manter a amizade despois dunha separación e - Por outra banda, aqueles  que, coma min, pensamos que manter a amizade xusto despois dunha ruptura é unha utopí a. Unha moi boa amiga tamén me chamou para dicirme que, se ben a Comunicación Cero era necesaria, tamén era triste non manter ningún tipo de comunicación cunha persoa coa que compartiramos parte da nosa vida e á que tanto quixéramos. O que eu penso que é triste é dicir que se mantén a amizade xusto despois dunha separación. E opino isto, porque ou ben non se va...
Ler máis

Quen se deita con nenos, levántase mollado

-
Imaxe
Cousas de consulta.  Hai un refrán popular que di que quen se deita con nenos, levántase mollado Versión en español   Non sabes como pero un día pasa, e levantácheste mollado. Ti xa hai anos que deixaches de mollar a cama, isto é, de facer pis por ti. Entón pensas en que non te deitaches cun neno. E estás no certo, non te deitaches cun neno senón cun adulto con enuresis nocturna. Entendámonos, cun adulto menor de 48 anos, por exemplo, e non cun adulto maior de 84. ¿E de onde vén esa emisión involuntaria de orinar en adultos?  De nenos que non sentiron todo o apoio dos seus pais.  Resposta do urólogo ao acompañante do paciente, mentres este esperaba polos resultados, e polo paciente.  Que de cousas se aprenden nunha sala de espera dunha clínica calquera nun pobo calquera. Cousas de consulta.
Ler máis

7. Chorar, rir e sorrir

-
Apiques de rematar esta fría estación de inverno, sinto máis forzas para continuar a escribir sobre o amor, o desamor e cómo afrontar as rupturas. Será que a primavera chama á porta? Nos días posteriores a unha ruptura podemos sentir ganas de chorar – sempre e cando non choráramos ríos e mares antes da separación e teñamos o dique xa seco;)-. Se sintes ganas de chorar, faino, exprésao, libérate,  o choro é liberado r. E moito  máis liberardor é rir despois de chorar . O  sorriso  moviliza multitude de músculos faciais e é un xesto poderosísimo.  Qué é o que non se consigue cun sorriso? E a risa moviliza multitude de músculos en xeral. Tanto o sorriso como a risa cambian a emoción, transfórmana. Sorrir.- Así que se se nos “esqueceu cómo sorrir”, se nos custa  sorrir  ou se non somos capaces de facelo, lembremos o  exercicio de SORRIR . Descoida, ninguén nos vai sacar unha foto, e incluso pode ser un sorriso forzado, o importan...
Ler máis