Responsabilidade. Cando 1 máis 1 suman máis de 2

-

A responsabilidade é a capacidade de dar resposta. A responsabilidade é a Response Ability. É a capacidade de dar solucións. En atención a esta definición, Quen é responsable? Que é quen de dar resposta ante diferentes situacións? Eu quero responder... EU, eu son.

Hai persoas que non queren ningunha responsabilidade. Eu tampouco quixen sempre ter responsabilidades. Non quería ter que ser sempre responsable… ata que aprendín que ser responsable é ser capaz de vivir mellor.

Esas persoas que non queriamos responsabilidades, ¿somos persoas irresponsables? ¿ou inmaduras?, ¿ou incapaces? 

Poida  que esas persoas que non queriamos responsabilidades simplemente aínda non tiñamos desenvolta a capacidade de dar resposta ás diferentes situacións que a vida nos presentaba nun determinado momento. Poida que non sabiamos responder doutro xeito. Ben seguro que esto non significa que noutro momento da vida non sexamos capaces de dar unha resposta satisfactoria para nós mesmos ante esas mesmas situacións. Iso é o magnífico do crecimento das persoas.


Dixen antes que elixo ser unha persoa responsable. Agora ben, é certo que non me gustar ser a única responsable. Prefiro desfrutar da responsabilidade en compañía. Ahí cando 1 máis 1 suman máis de 2. Cando a acción de 2 persoas responsables co mesmo foco dá un resultado maior que a suma das súas accións individualmente consideradas. Isto é, cando o traballo en equipo ou en parella é moito máis que a suma do seu traballo individual.

O feito de estar en parella e sentir a responsabilidade únicamente ás costas dun, é agotador. Agotador e un signo de que a parella non está no seu mellor momento.

Nunha época na que tiven unha boa chea de responsabilidades, ou dito doutro xeito, unha morea de situacións ás que dar resposta, as respostas deinas. E aínda que estaba acompañada, deinas eu sola. Ou alomenos tiña a impresión que as daba eu sola.

Para min foi unha carga difícil de soportar. E tamén foi un claro indicativo de que a parella estaba nun deses momentos decisivos. Nun deses momentos nos que ou se superaba e se reforzaba a parella ou se rompía definitivamente. Sen volta atrás. Cara adiante.

Resolver este tipo de situacións tamén é cuestión de responsabilidade. Da capacidade de dar resposta como muller. Da capacidade de dar resposta como home.

Este post quixo ser escrito hai 17 meses. E hai 17 meses aínda non existía este blog. E por fin, este post foi escrito. Iso sí, tivo que agardar a que se escribirán e publicaran máis de 20 posts.  Hai 17 meses eu xa levaba case 6 anos a escribir. Escribía e nunca pensei en publicar. Ese domingo de novembro só pensaba en publicar este post. A responsabilidade, cando 1 máis 1 suman máis de 2.

Para min, pagou a pena a espera.

Comentarios

  1. Unknownmaio 09, 2018 1:26 p.m.

    Tes razón. Cando tomas unha iniciativa tes que facelo con responsabilidade, sexa cara un negocio ou cara unha parella, e dicir, con compromiso. As persoas somos mais felices cando ao noso lado temos alguén que entende o que é un compromiso e, que sabe dar respostas compartidas. Canta máis xente así nos acompañe, máis felices seremos.
    🥂 Pola amistade verdadeira e infinita.
    Para voçe... sempre response ability.😘

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Publicacións populares deste blog

10. ¿Manter a amizade tras unha ruptura?

-
Imaxe
Este post non o tiña previsto, pero surxiu ao ver as reaccións do post anterior sobre a “ Comunicación cero ”. Este post non é como os demáis. Este post é unha reflexión en alto, mais ben, unha reflexión escrita . Foron varias as persoas que me contactaron para falar sobre o feito de manter a amizade tras unha ruptura . E vin 2 bandos ben diferenciados, - Por unha banda, aqueles, e deixame dicir que a minoria, que defendían que era bo e posible  manter a amizade despois dunha separación e - Por outra banda, aqueles  que, coma min, pensamos que manter a amizade xusto despois dunha ruptura é unha utopí a. Unha moi boa amiga tamén me chamou para dicirme que, se ben a Comunicación Cero era necesaria, tamén era triste non manter ningún tipo de comunicación cunha persoa coa que compartiramos parte da nosa vida e á que tanto quixéramos. O que eu penso que é triste é dicir que se mantén a amizade xusto despois dunha separación. E opino isto, porque ou ben non se va...
Ler máis

Quen se deita con nenos, levántase mollado

-
Imaxe
Cousas de consulta.  Hai un refrán popular que di que quen se deita con nenos, levántase mollado Versión en español   Non sabes como pero un día pasa, e levantácheste mollado. Ti xa hai anos que deixaches de mollar a cama, isto é, de facer pis por ti. Entón pensas en que non te deitaches cun neno. E estás no certo, non te deitaches cun neno senón cun adulto con enuresis nocturna. Entendámonos, cun adulto menor de 48 anos, por exemplo, e non cun adulto maior de 84. ¿E de onde vén esa emisión involuntaria de orinar en adultos?  De nenos que non sentiron todo o apoio dos seus pais.  Resposta do urólogo ao acompañante do paciente, mentres este esperaba polos resultados, e polo paciente.  Que de cousas se aprenden nunha sala de espera dunha clínica calquera nun pobo calquera. Cousas de consulta.
Ler máis

7. Chorar, rir e sorrir

-
Apiques de rematar esta fría estación de inverno, sinto máis forzas para continuar a escribir sobre o amor, o desamor e cómo afrontar as rupturas. Será que a primavera chama á porta? Nos días posteriores a unha ruptura podemos sentir ganas de chorar – sempre e cando non choráramos ríos e mares antes da separación e teñamos o dique xa seco;)-. Se sintes ganas de chorar, faino, exprésao, libérate,  o choro é liberado r. E moito  máis liberardor é rir despois de chorar . O  sorriso  moviliza multitude de músculos faciais e é un xesto poderosísimo.  Qué é o que non se consigue cun sorriso? E a risa moviliza multitude de músculos en xeral. Tanto o sorriso como a risa cambian a emoción, transfórmana. Sorrir.- Así que se se nos “esqueceu cómo sorrir”, se nos custa  sorrir  ou se non somos capaces de facelo, lembremos o  exercicio de SORRIR . Descoida, ninguén nos vai sacar unha foto, e incluso pode ser un sorriso forzado, o importan...
Ler máis