3. Verbalizar as emocións

-
Deixo París, a cidade do amor, mais manteño o desexo de compartir as experiencias sobre o amor e o desamor.

Outro paso para recuperarnos con éxito dunha ruptura sentimental é Verbalizar as emocións.

O feito de identificar, de por nome a aquelo que estamos a pensar e a sentir vainos axudar a xestionar o duelo. Se somos capaces de verbalizar, significa que somos conscientes do que está a acontecernos. Só se somos concientes, podemos abordar eses sentimentos e evitar  sentirnos desbordados por eles. Cómo imos poder xestionar algo que non coñecemos? Para administrar exitosamente as emocións temos que verbalizalas, porlles nome 

                                         TRISTEZA,
RABIA, 
PENA, 
DECEPCIÓN, 
ODIO,
 VERGOÑA, 
ABATIMENTO, 
IRA



Cómo verbalizar as emocións? Pois hai 2 xeitos, e a boa nova é que non son excluíntes, senon complementarios.

1.- Escribir, transmitir ao papel cómo nos sentimos é liberador. É como que sacamos de nós o sentimento e llo enviamos a ese folio en branco... de xeito que somella que o papel, a través da nosa escrita, soporta a nosa emoción liberándonos a nós desa pesada carga.
Podemos escribir todo. Algo incluso máis liberador que escribir é escribirlle á nosa exparella (sobre isto trataremos noutro post). Tras unha ruptura sempre temos moitas preguntas, moito que dicir…. E por qué o imos gardar? O mellor é escribilo, escribirlle á nosa exparella.

2.- Outro xeito magnífico e imprescindible para verbalizar as emocións é falar. Sí, comunicarnos cos nosos semellantes. Amigos e familia. Hai quen afirma que neste proceso de duelo descubrimos quen son os verdadeiros amigos. Afortunados aqueles que, coma nós, cultivan diariamente a amizade e  gozan dun exército de amigos e/ou cun amigo verdadeiro.

Escribir e falar son 2 xeitos complementarios de verbalizar as emocións. Dende a miña experiencia prefiro este orde, 1º escribir e despois falar. Ao escribir, a nosa cabeza vaise aclarando porque se vai liberando de esa carga pesada. Ao escribir dámonos o tempo para atopar as palabras que mellor describen o que estamos a sentir. Despois de escribir aé moito máis doado comunicarnos oralmente pois xa sabemos qué palabras empregar.

Confianza e Seguridade. Recomendo ter confianza nos demáis e seguridade nun mesmo para expresar o que realmenente sentimos.

Escribir e falar sobre as emocións que provoca en nós a separación é un xeito de limpar o noso interior de sentimentos e pensamentos negativos. E se somos capaces de imaxinar que cada vez que falamos sobre a ruptura é como tirar un saco de basura ao contenedor, fagámolo, imaxinémolo, porque realmente estamos facendo limpeza.

Chega un momento no que xa non precisamos escribir nin falar deste tema. E cando chega ese momento? Cando a ruptura está superada.

Propoño un novo exercicio, co lápiz -lembras? sorríe- senta e escribe cómo te sintes. Se che resulta difícil, podes probar respondendo ás seguintes preguntas:
            Nervios? Tristeza? Abatimento?  Medo?
            Por qué?
            Qué che gustaría ter dito que non dixeches?
            Cómo queres comunicarllo aos teus amigos? 

Anímote a seguir escribindo cun sorriso na cara e a compartir esta publicación con quen creas que lle pode resultar de utilidade.

Deica o seguinte paso, no seguinte post.

Versión en español

Comentarios

Publicar un comentario

Publicacións populares deste blog

10. ¿Manter a amizade tras unha ruptura?

-
Imaxe
Este post non o tiña previsto, pero surxiu ao ver as reaccións do post anterior sobre a “ Comunicación cero ”. Este post non é como os demáis. Este post é unha reflexión en alto, mais ben, unha reflexión escrita . Foron varias as persoas que me contactaron para falar sobre o feito de manter a amizade tras unha ruptura . E vin 2 bandos ben diferenciados, - Por unha banda, aqueles, e deixame dicir que a minoria, que defendían que era bo e posible  manter a amizade despois dunha separación e - Por outra banda, aqueles  que, coma min, pensamos que manter a amizade xusto despois dunha ruptura é unha utopí a. Unha moi boa amiga tamén me chamou para dicirme que, se ben a Comunicación Cero era necesaria, tamén era triste non manter ningún tipo de comunicación cunha persoa coa que compartiramos parte da nosa vida e á que tanto quixéramos. O que eu penso que é triste é dicir que se mantén a amizade xusto despois dunha separación. E opino isto, porque ou ben non se va...
Ler máis

Quen se deita con nenos, levántase mollado

-
Imaxe
Cousas de consulta.  Hai un refrán popular que di que quen se deita con nenos, levántase mollado Versión en español   Non sabes como pero un día pasa, e levantácheste mollado. Ti xa hai anos que deixaches de mollar a cama, isto é, de facer pis por ti. Entón pensas en que non te deitaches cun neno. E estás no certo, non te deitaches cun neno senón cun adulto con enuresis nocturna. Entendámonos, cun adulto menor de 48 anos, por exemplo, e non cun adulto maior de 84. ¿E de onde vén esa emisión involuntaria de orinar en adultos?  De nenos que non sentiron todo o apoio dos seus pais.  Resposta do urólogo ao acompañante do paciente, mentres este esperaba polos resultados, e polo paciente.  Que de cousas se aprenden nunha sala de espera dunha clínica calquera nun pobo calquera. Cousas de consulta.
Ler máis

7. Chorar, rir e sorrir

-
Apiques de rematar esta fría estación de inverno, sinto máis forzas para continuar a escribir sobre o amor, o desamor e cómo afrontar as rupturas. Será que a primavera chama á porta? Nos días posteriores a unha ruptura podemos sentir ganas de chorar – sempre e cando non choráramos ríos e mares antes da separación e teñamos o dique xa seco;)-. Se sintes ganas de chorar, faino, exprésao, libérate,  o choro é liberado r. E moito  máis liberardor é rir despois de chorar . O  sorriso  moviliza multitude de músculos faciais e é un xesto poderosísimo.  Qué é o que non se consigue cun sorriso? E a risa moviliza multitude de músculos en xeral. Tanto o sorriso como a risa cambian a emoción, transfórmana. Sorrir.- Así que se se nos “esqueceu cómo sorrir”, se nos custa  sorrir  ou se non somos capaces de facelo, lembremos o  exercicio de SORRIR . Descoida, ninguén nos vai sacar unha foto, e incluso pode ser un sorriso forzado, o importan...
Ler máis