A mentira contamina

Onte fun ver unha peli, "Perfectos Desconocidos". Rin moito. E aparte de rir, fíxome pensar. Fíxome pensar sobre o recurso á mentira e as súas consecuencias. Fíxome pensar en tódalas mentiras que coñezo dentro de parellas e das familias.

¿Paga a pena unha mentira? Eu penso que non. Mais seguro que unha persoa ten un ou máis motivos para faltar á verdade. E por suposto, o motivo non ten porque ser facer dano, mais ben pode ser o contrario, protexer. Ahí atopamos ás famosas mentiras piadosas, aquelas que supostamente se contan para protexer.

Versión en español

En moitas ocasións podemos pensar que unha mentira piadosa é boa, podemos pensar que a verdade causaralle dor ao receptor e decidimos ocultar parte da verdade e contar esa mentira piadosa… para protexer. Eu sempre me pregunto a quen protexen as mentiras realmente. Pois realmente, dubido que coa mentira se poida protexer a alguén, poida que inicialmente durante uns instantes, máis imposible na totalidade da vida.

Cando hai unha mentira, esa mentira pode contamínalo todo, incluso feitos que aconteceron hai 10 anos e sobre os que non existiu ningunha migalla de dúbida. ¿Por qué cuestionarnos algo que ocorreu hai 10 anos e que nos pareceu do máis normal? Porque descubrimos que despois de todo o vivido, unha persoa na que depositamos, nun momento das nosas vidas, toda a nosa confianza, minteunos. E entón pode entrarnos a dúbida de se nos mentiu dende sempre.

Poida que só mentira unha soa vez. Poida que a mentira versara sobre un período anterior ou posterior á relación que mantiveches con esa persoa, sexa de parella ou de amizade…. Mais é unha mentira. ¿E só unha mentira é abondo para borrar toda a confianza? ¿só unha mentira e é abondo para cuestionarnos  toda vida compartida cunha persoa?

Para mín a resposta é afirmativa. Podemos chegar a cuestionarnos todo. Podemoss chegar a cuestionar aspectos que nunca antes nos cuestionaramos en relación a esa persoa. Por qué? Pois porque a mentira contamina. Todo. Sen fin.

A peli “ Perfectos desconocidos”  móstranos mentiras e situacións que somellan incribles, mais é ben certo o dito de que a relidade supera a ficción. E para mostra, un par de botóns

Con esta película, lembreime dese excompañeiro de traballo que con 40 anos de idade levaba máis de 20 anos xunto coa súa parella- estou dacordo, todo un record nos tempos que corren-. Pois el mostrábase sempre como un colexial namorado, mandaba flores tódolos meses a súa muller, acudía xunto cos seus fillos relixiosamente tódolos sábados a misa e… aproveitaba toda cea ou viaxe de traballo para liarse con calquera ser moviente que estivera disponible. E cando digo calquera, refírome a calquera, pois nin a falta de hixiene persoal lle facía recuar.

Con esta peli, tamén me lembrei do caso doutro magnífico profesional da seguridad, e dito sexa de paso, desto das mentiras. Este morría por casar e terminou casando. E a moza que tiña antes de coñecer a quen se convertiría na súa muller, mantívoa.  Así que esto home tenche unha muller en Castilla La Mancha e unha moza en Castilla-León.  Cando lle preguntan onde está a parella, responde sen problema, en Castilla.

A mín a mentira non me gusta, faime dano, por moi boas intencións que teña quen a di. Eu son das persoas que prefiren unha verdade desnuda a unha mentira con rosas. A honestidade é un valor que fai grande a unha persoa.

Reitero, cunha soa mentita podemos chegar a cuestionarnos todo. Por qué? Pois porque a mentira contamina.

E ti, tamén lle tes abersión ás mentiras ou defendes as mentiras piadosas?