A amizade ¿quéroa? ¿non a quero?

-

Quen ten un amigo ten un tesouro. Un mantra que se repite. E sobre o que falei no post “Compartir tempo cos amigos”

Para mín os amigos son esas persoas que nos eliximos mutuamente para compartir a vida, ou polo menos, parte dela. Este concepto que teño eu da amizade, dista do concepto da amizade que teñen outras persoas. Incluso amigos meus teñen un concepto diferente da amizade.

Cos amigos eu comparto risas e choros, sorrisos e lágrimas. Gústame ver cómo contan comigo, non só para tomar unha caña nun chiringo vendo o solpor no verán senon tamén para confiarme unha decisión importante ou emociòn sentida nun día escuro de inverno.

Dende pequena escoitei moitas metáforas relacionadas coa amizade
- regar a pranta para que esté bonita,
- botar unha achiña ao lume para que se manteña a chama…

E agora, xa pasados os 30, non quero metáforas. Dìgoo claramente: Manter unha boa amizade require confianza e tempo.

Confianza. A confianza é a cimentación da amizade. De feito, a confianza é a base de calquera relación, sexa de parella, de amizade, de familia ou de traballo. A clave de saber se estou ante unha boa amizade está na resposta ¿podo contar contigo?, ¿En serio? ¿Estás segur@ que podo contar contigo?

Tempo. O tempo é o pilar da amizade. A amizade precisa cariño, ser coidada, e non se pode coidar se non é adicando un chisco de tempo. Vivimos nunha sociedade que sempre está a correr e na que conforme imos celebrando cumpreanos, imos asumindo máis responsabilidades (empresa, parella, familia, coidado dos maiores…). Como todo na vida, a amizade é cuestión de prioridades. Todos temos 24 horas ao día. Cómo, en qué e sobre todo con quén, compartimos o noso tempo depende de cada un de nós. 

De pouco serve exhaltar a amizade na miña festa de cumpreanos para publicala en facebook e na realidade distorsionada de Instagram, se realmente nunca atopo un chisco de tempo para compartir unha conversa cunha boa amiga. ¿Amiga, tes a confianza de que che adicarei un chisco de tempo? ¿Amigo, teño a confianza de que me adicaràs un chisco de tempo?

Amiga, hoxe estou, e seguirei estando sempre que co paso dos días, dos meses, dos anos… nos adiquemos tempo e manteñamos a confianza. Eu quero seguir estando. E hoxe sei que non só depende de min.

Don't give anything for granted, querido amigo.
Continuará, no vindeiro post

Comentarios

Publicar un comentario

Publicacións populares deste blog

10. ¿Manter a amizade tras unha ruptura?

-
Imaxe
Este post non o tiña previsto, pero surxiu ao ver as reaccións do post anterior sobre a “ Comunicación cero ”. Este post non é como os demáis. Este post é unha reflexión en alto, mais ben, unha reflexión escrita . Foron varias as persoas que me contactaron para falar sobre o feito de manter a amizade tras unha ruptura . E vin 2 bandos ben diferenciados, - Por unha banda, aqueles, e deixame dicir que a minoria, que defendían que era bo e posible  manter a amizade despois dunha separación e - Por outra banda, aqueles  que, coma min, pensamos que manter a amizade xusto despois dunha ruptura é unha utopí a. Unha moi boa amiga tamén me chamou para dicirme que, se ben a Comunicación Cero era necesaria, tamén era triste non manter ningún tipo de comunicación cunha persoa coa que compartiramos parte da nosa vida e á que tanto quixéramos. O que eu penso que é triste é dicir que se mantén a amizade xusto despois dunha separación. E opino isto, porque ou ben non se va...
Ler máis

Quen se deita con nenos, levántase mollado

-
Imaxe
Cousas de consulta.  Hai un refrán popular que di que quen se deita con nenos, levántase mollado Versión en español   Non sabes como pero un día pasa, e levantácheste mollado. Ti xa hai anos que deixaches de mollar a cama, isto é, de facer pis por ti. Entón pensas en que non te deitaches cun neno. E estás no certo, non te deitaches cun neno senón cun adulto con enuresis nocturna. Entendámonos, cun adulto menor de 48 anos, por exemplo, e non cun adulto maior de 84. ¿E de onde vén esa emisión involuntaria de orinar en adultos?  De nenos que non sentiron todo o apoio dos seus pais.  Resposta do urólogo ao acompañante do paciente, mentres este esperaba polos resultados, e polo paciente.  Que de cousas se aprenden nunha sala de espera dunha clínica calquera nun pobo calquera. Cousas de consulta.
Ler máis

7. Chorar, rir e sorrir

-
Apiques de rematar esta fría estación de inverno, sinto máis forzas para continuar a escribir sobre o amor, o desamor e cómo afrontar as rupturas. Será que a primavera chama á porta? Nos días posteriores a unha ruptura podemos sentir ganas de chorar – sempre e cando non choráramos ríos e mares antes da separación e teñamos o dique xa seco;)-. Se sintes ganas de chorar, faino, exprésao, libérate,  o choro é liberado r. E moito  máis liberardor é rir despois de chorar . O  sorriso  moviliza multitude de músculos faciais e é un xesto poderosísimo.  Qué é o que non se consigue cun sorriso? E a risa moviliza multitude de músculos en xeral. Tanto o sorriso como a risa cambian a emoción, transfórmana. Sorrir.- Así que se se nos “esqueceu cómo sorrir”, se nos custa  sorrir  ou se non somos capaces de facelo, lembremos o  exercicio de SORRIR . Descoida, ninguén nos vai sacar unha foto, e incluso pode ser un sorriso forzado, o importan...
Ler máis